ဗုဒၶဘုရား သာသနာဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ေျခာက္ရာ ျပည့္ဖို ့ ၅ႏွစ္အလို အိႏိၵယျပည္၊ ဗီတာနဲ ့ ဥတၱရာပရာ့ေဒ့ရွ္ နယ္ေတြမွာ ေပၚထြန္းခဲ့တယ္။ အဲသည္ အခ်ိန္က အဲသည္ေဒသေတြမွာ ခတၱိယေတြက ျဗဟၼဏေတြထက္ ေက်ာ္တက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနခိ်န္ျဖစ္တယ္။ အဲသည္ေဒသက လူေတြဟာ ျဗဟၼဏတို ့ရဲ ့ ေ၀ဒ ရြတ္ဖတ္မႈကို အရီးႏြား ငွားေက်ာင္းေနမႈမ်ဳးိလို ့ ေအာက္ေမ့ၿပီး ၊ႏြားေက်ာင္း သူူဟာႏို ့ေသာက္ရသူ မဟုတ္ဆိုၿပီး ၿငီးေငြ ့ကာ ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံမႈဘက္ အားသန္ေနသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ရြက္ေနလို ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး၊ က်င့္မွရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္တာပဲ။
သည္ေတာ့ သေဘာတရားသမား ျဗဟၼဏေတြထက္ လက္ေတြ ့သမား ခတၱိယေတြက ေရွ ့ကေရာက္လာတာေပါ့။ အဲသည္ေဒသက ခတၱိယေတြဟာ လက္ေတြ ့သမားေတြကိုလြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ ေပးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္အဲသည္ေဒသမွာ လက္ေတြ ့ ေလ့လာ၊ ေဖာ္ထုတ္၊ ျဖန္ ့ျဖဴး ေနသူေတြ အမ်ားအျပား ေပၚထြက္ေနၾကတယ္။ သတို ့နဲ ့ သူတို ့ မဟုတ္သူေတြအၾကား ခြဲျခားခ်က္ဟာ တခုပဲရွိတယ္။ အဲဒါက အိုးအိမ္ရာထူေထာင္ၿပီး လူေတြနဲ ့ အတူေနခြင့္ မရွိတာပဲ သည္လို ေနသူူဟာ လက္ေတြ ့ကို ေလ့လာ ေဖာ္ထုတ္ေနသူူပဲ။
သူတို ့ဟာ မကၡလိေဂါသာလ၊ ပုရာဏကႆပ၊ အဇိတေကသကမၺလ၊ သဥၨယေဗလဌပုတၱ၊ ပကုဓကစၥာယန၊ နဂႏၳနာဋပုတၱ၊ စာရ္၀ါက၊ သစၥကပရိဗိုဇ္၊ ေပါဌပါဒပရိဗိုဇ္၊ နိေျဂာဓပရိဗိုဇ္ … … အစစေတြပဲ။ အဲသည္ထဲမွာ ဗုဒၶဘုရား လည္း ပါေလရဲ ့။ သူတို ့အားလံုးဟာလူ ့ထြက္ေပါက္ကို လက္ေတြ ့ ေဖာ္ထုတ္ၾကသူေတြခ်ည္း ျဖစ္ၾကတယ္။
သည္သူ တဦးတိုင္းမွာ *၁ သံဃာ ရွိတယ္။ *၂ ဂိုဏ္း လည္းရွိတယ္။ ဥပါသကာ၊ ဥပါသကီ ေတြလည္း ရွိၾကတယ္ေပါ့။ သူတို ့ အားလံုးဟာ လက္ေတြ ့ ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ ့ျဖစ္ၾကလွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူး။
အဲသည္ထဲမွာ ဗုဒၶဘုရားတပါးပဲ လက္ေတြ ့က်တယ္။ ေျပာစရာရွိတယ္။ က်န္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ လူကို မလြန္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ လူကိုလြန္ၿပီး မညႊန္းဆိုမိေအာင္ မတတ္ႏိုင္ၾကဘူးလို ့ ဆိုလိုတယ္။
လူေသၿပီးေနာက္ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ေအာင္၊ ဆိုးဆိုး မျဖစ္ေအာင္နဲ ့ ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ဘာမွ မျဖစ္ ေအာင္၊ ဒါေတြထဲကတမ်ဳိးမ်ဳိးကို လူ ့အတြက္ ထြက္ေပါက္ေတြ အျဖစ္ ညႊန္ျပေနၾကလို ့ပါပဲ။ သူတို ့ လက္ေတြ ့ က်င့္ႀကံ က်က္စားတဲ့ အာရုံဟာလက္ေတြ ့ဆိုေပမယ့္ တကၠလို ့ ဆိုရတဲ့ ၾကံဆခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကလို ့ပဲ။
ဗုဒၶဘုရား၏ ညြန္ျပခ်က္မ်ား
သူတို ့အထဲက ဗုဒၶဘုရားကေတာ့ သူတို ့နဲ ့မတူ တမူ ေပါက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ လူမရွိတဲ့ ေနာင္မွာ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ဖို ့၊ ဆိုးဆိုး မျဖစ္ဘို ့နဲ ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘို ့၊ ဒါေတြထဲက တမ်ဳိးမ်ဳိးကို လူ ့ထြက္ေပါက္ အျဖစ္ မညႊန္ျပလို ့ဘဲ။ သည္ညြန္ ျပခ်က္ေတြဟာ တကၠ ညႊန္ျပခ်က္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ညႊန္ျပခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။
လူအေနနဲ ့ လက္ေတြ ့မွာ လက္လွမ္းမမီတဲ့ တကၠ ေတြကို ညႊန္ျပႏိုင္သူူဟာ လူေတြရဲ ့ အျငင္းပယ္ခံရမႈက လြတ္သူ ဆိုေတာ့ လူ ့ေလာကရဲ ့ အလင္းေတြကို ျဖန္ ့ေ၀ေပးသူဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ လို ့ အျဖစ္ခံရတာေပါ့။ သည္ေန ့ ေခတ္လည္း သည္လိုပါပဲ။ သည္ေန ့ ကမၻာ့ သန္းငါးေထာင္ ၀န္းက်င္ဟာ တကၠ ကမၻာထဲ ေမ်ာေနၾကသူ ေတြပဲ။ တကၠ ကမၻာထဲ ေမ်ာေနသူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တကၠ ကမၻာထဲ ေမ်ာေနရသူလို ့ လည္း မသိႏိုင္ၾကဘူး။
ဗုဒၶ ဘုရားဟာ တကၠ ကမၻာထဲက ေဖာက္ထြက္ႏိုင္သူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶ ဘုရားကို ဘယ္အယူ ယူသလဲ၊ နားအလည္ မခံရသူ ျဖစ္တယ္။
၁။ ေသၿပီးေနာင္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္း မေျပာသူ။
၂။ ေသၿပီးေနာင္ မျဖစ္ဘူးလည္း မေျပာသူ။
၃။ ေသၿပီးေနာင္ တခ်ဳိ ့ျဖစ္ - တခ်ဳိ ့မျဖစ္ လည္း မေျပာသူ။
၄။ ေသၿပီးေနာင္ ျဖစ္တာလည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္း မဟုတ္ မေျပာသူ။
၅။ အသက္ဟာ ကိုယ္နဲ ့အတူလည္း မေျပာသူ။
၆။သက္ဟာ ကိုယ္နဲ ့ တျခားလည္း မေျပာသူ။
၇။ ေလာကဟာ ရွိတယ္လည္း မေျပာသူ။
၈။ ေလာကဟာ မရွိဘူးလည္း မေျပာသူ။
၉။ ေလာကဟာ အဆံုးရွိတယ္ မေျပာသူ။
၁၀။ ေလာကဟာ အဆံုးမရွိဘူးလည္း မေျပာသူ။
ဒါေတြဘာ့ေၾကာင့္ မေျပာတာလဲ ? အေမးရဲ ့ အေျဖအျဖစ္ ဗုဒၶ ဘုရား မိန္းၾကားတာက … … …
- ဒါေတြဟာ လူေဆာင္စရာ (တရား)နဲ ့ မဆိုင္လို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ လူ ့အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းဖို ့နဲ ့ မဆိုင္လို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ အက်င့္(ျမတ္)ရဲ ့ အစေတာင္ မဟုတ္လို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ၿငီးေငြ ့ဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ရာဂကင္းဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္
- ဒါေတြဟာ ၿငိမ္းေအးဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ အထူးအသိျဖစ္ေစဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ထိုးထြင္းသိေတြ မျဖစ္ေစဘို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ မျဖစ္ေစလို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ မိစၧာဒိဌိ ေတာအုပ္ျဖစ္လို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ မိစၧာဒိဌိ္ ခရီးၾကမ္း ျဖစ္လို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ မိစၧာဒိဌိ အေညွာင့္ ျဖစ္လို ့ ျဖစ္တယ္။
ဒီလို အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ျပၿပီး သည္စကားေတြ မေျပာခဲ့တာကို ဗုဒၶဘုရား မိန္ ့ၾကားတာဟာ ႀကံဆမႈ တကၠ ကမၻာကို လံုးလံုး လ်ားလ်ား ေဖာက္ထြက္တာကို ေဖာ္ျပတာပဲ။ တျခား တျခား လက္ေတြ ့ထြက္ေပါက္ ရွာေနသူေတြဟာ သည္တကၠာ၀စရ စကားေတြထဲ အမိခံရသူေတြခ်ည္း ျဖစ္ၾကတယ္။
သည္လိုဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘုရား ဘာေျပာမလဲ ? ေမးခ်င္ဖြယ္ ျဖစ္ရၿပီေပါ့။ ဗုဒၶ ဘုရားက သူေျပာတာကို ေျပာတာက … … …
ဒုကၡ ျဖစ္ရာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ ့ (ဒုကၡ) ၿငိမ္းရာ၊ ၿငိမ္းေၾကာင္း ေတြကို …
- ဒါေတြဟာ ဒုကၡ ျဖစ္ရာေတြ
- (ဒါေတြဟာ) ဒုကၡ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ
- ဒါေတြက ဒုကၡ ၿငိမ္းရာ ျဖစ္တယ္
- ဒါေတြက ဒုကၡ ၿငိမ္းေၾကာင္းပဲ … … လို ့ပဲ။
ဒါေတြေျပာရျခင္းရဲ ့ အေၾကာင္း ဗုဒၶဘုရား မိန္ ့ၾကားတာက …
- ဒါေတြဟာ လူေဆာင္စရာ (တရား) နဲ ့စပ္ဆိုင္တယ္။
- ဒါေတြဟာ အက်ဳိးရွိတာေတြနဲ ့ စပ္ဆိုင္တယ္။
- ဒါေတြဟာ အက်င့္(ျမတ္)ရဲ ့အစ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ၿငီးေငြ ့ဖို ့ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ရာဂကင္းဖို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာၿငိမ္းေအးဖို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ အထူးသိဖို ့ ျဖစ္တယ္။
- ဒါေတြဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ ျဖစ္တယ္။
ဒါေတြေၾကာင့္ သည္အခ်က္ေလးခ်က္ကို ေျပာရမယ္။
လူူဟာ ဒုကၡျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြကို မလိုလားဘူး။ ဒုကၡၿငိမ္းရာ၊ ၿငိမ္းေၾကာင္းကို လိုလား၊ ရွာေဖြ၊ က်င့္ႀကံ၊ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကတယ္။ လူမွန္သမွ် လိုလား၊ ရွာေဖြ၊ က်င့္ႀကံ၊ လုပ္ေဆာင္ မႈေတြဟာ ဒုကၡ ျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ ရဲ ့ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ ဒုကၡ ၿငိမ္းရာ၊ ၿငိမ္းေၾကာင္း ေတြအျဖစ္ က်င့္ႀကံ၊ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကတာေတြခ်ည္း ျဖစ္ၾကတယ္။
သူခိုးရဲ ့ ခိုးမႈ၊ သူသတ္ရဲ ့ သတ္မႈကအစ အလွဴရွင္ရဲ ့ အလွဴေပးမႈ၊ တရားသမားရဲ ့ တရားက်င့္မႈ အဆံုး၊ အားလံုးဟာ ဒုကၡ ၿငိမ္းရာ ၿငိမ္းေၾကာင္း အေျမာ္အျမင္နဲ ့ လုပ္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္ၾကတယ္။
သည္လို ျဖစ္ၾကေပမယ့္ တကယ့္ ဒုကၡ ၿငိမ္းရာ ၿငမ္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္ကို လုပ္မိၾကတာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ မွန္းခ်က္နဲ ့ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္သလို ဒုကၡ ၿငိမ္းၾကတာေတာ့ မျဖစ္ၾကဘူး။ ဒါဟာ မ်ားစြာ ၀မ္းနည္းစရာပဲ။ သည္လို ျဖစ္ရျခင္းရဲ ့ အေၾကာင္းဟာ ဒုကၡျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းရာ ၿငိမ္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္မသိဘဲ အလြဲသိၿပီး လုပ္ၾကလို ့ ပဲ။
သည္လို အလြဲသိၿပီး လုပ္ၾကလို ့ ဒုကၡ ၿငိမ္းလို ့မရတာေတြ မျဖစ္ေလေအာင္ ဗုဒၶဘုရားက ဒုကၡ ျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ ့ ၿငိမ္းရာ ၿငိမ္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္ကို ေဟာေျပာၿပီး လူခပ္သိမ္းရဲ ့ လိုအင္ကို ေျဖေပးတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ေဟာေျပာ ခ်က္ဟာ ေနာင္ဘ၀ အစရွိတဲ့ ႀကံလံုးေတြက လြတ္တဲ့ (အတကၠာ၀စရ) တရား ျဖစ္တာပါပဲ။
ဗုဒၶဘုရားရဲ ့တရားဟာ ႀကံဆခ်က္ သက္သက္ေတြ မပါတဲ့ (အတကၠ၀စရ) တရားဓမၼ ျဖစ္လုိ ့ မေမြးမီနဲ ့ ေသၿပီးတို ့၊ အထက္ ဘ၀ဂ္ ေအာက္အ၀ီစိတို ့ မပါေပမယ့္ သိဖို ့ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ နက္နဲမႈ အျပည့္ရွိတယ္။ မျမင္ႏိုင္အာင္ေလာက္ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶ ဘုရားရဲ ့ အျမင္မွာ -
- ဒုကၡ ဟာ ေလာကျဖစ္ၿပီး၊
- ဒုကၡ ျဖစ္ေၾကာင္းက ေလာကျဖစ္ေၾကာင္းပဲ။
- ဒုကၡ ၿငိမ္းရာက ေလာက ၿငိမ္းရာ ျဖစ္ၿပီး၊
- ဒုကၡၿငိမ္းေၾကာင္းက ေလာက ၿငိမ္းေၾကာင္း ျဖစ္လို ့ပဲ။
သည္ေတာ့ လူေတြ ေလာကျမင္ဖုိ ့ ေျပာဆို ရတာဟာ မလြယ္တာဘဲ။ ေလာကက လူမွာ လာစြပ္ လာထပ္ေနေတာ့ ေလာကကို လူလုိ ့ မသိေအာင္ မတတ္ႏိုင္ျဖစ္ရတယ္။ လူေတြ သိေနၾကတာက ေလာကဆိုတာ လူပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ပဲ။
ေလာကဆိုတာ လူပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ သိေနသူေတြ အေနနဲ ့ ဗုဒၶဘုရားက ဒုကၡဟာ ေလာကပဲလုိ ့ ေျပာတာတုိ ့၊ ဒုကၡက လူပဲ ျဖစ္တယ္လို ့ ဗုဒၶ ဘုရားေျပာေၾကာင္း မွားယြင္းစြာ နားလည္ သြားၾကတယ္။ လူဟာ ဒုကၡ ဆိုရင္၊ ဒုကၡၿငိမ္းရာဟာ လူမရွိရာဆီ ေရာက္သြားခံရ ေတာ့တာေပါ့။ ဗုဒၶ ဘုရားရဲ ့တရားဟာ အဲသည္လို သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ဖို ့ ခက္ခဲ နက္နဲတာပဲ။
လူေတြဟာ ျမင္တတ္တဲ့ မ်က္စိ၊ ၾကားတတ္တဲ့နား၊ အနံ အရသာ အေတြ ့ေတြကို ေတြ ့တတ္တဲ့ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္နဲ ့ သိတတ္တဲ့ စိတ္ေတြ၊ ဦးေႏွာက္ေတြ ပါၾကေပမယ့္ လူလို ့ မျမင္၊ မၾကား၊ မေတြ ့၊ မသိၾကဘူး။ ေလာကကိုပဲ ျမင္ၾက၊ ၾကားၾက၊ ေတြ ့ၾက၊ သိၾကတယ္။ အဲဒါဟာ လူရဲ ့ ၀ိေသသပဲ။ အဲသည္ ေလာကသိတာကို ေလာကသိတယ္လို ့ မမွတ္ဘဲ လူသိတယ္လို ့ မွတ္ၾကျပန္ေသးတယ္။
လူနဲ ့ ေလာကကို ခြဲသိဖို ့ဟာလည္း မလြယ္ဘူး။ ပံုစံထုတ္ ေျပာရရင္ ရုပ္ရွင္နဲ ့ ပိတ္ကားလိုပဲ။ ရုပ္ရွင္ဟာ ပိတ္ကား ေပၚမွာ တည္ေနေပမယ့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့ အခါ ပိတ္ကား မျမင္ဘူး။ ပိတ္ကားေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ပဲ ျမင္တယ္။ ရုပ္ရွင္ ျပေနတဲ့ အခါ ပိတ္ကားက မရွိေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ျမင္ဖို ့ အာရုံအျပဳခံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မျမင္ရေတာ့တာ ျဖစ္တယ္။
ပိတ္ကားနဲ ့ ရုပ္ရွင္ကို အတူလို ့ ျမင္ရင္ မမွန္သလုိ သတၱ၀ါနဲ ့လူကို အတူလို ့ ျမင္တာလည္း အျမင္မွားတာပဲ။
သည္ အျမင္မွား မခြာႏိုင္ၾကေတာ့ သတၱ၀ါလည္း မသိ၊ လူလည္း မသိသူေတြ ျဖစ္ၾကေတာ့တာေပါ့။ သတၱ၀ါဟာ အၿမဲလို ရွိေနတယ္။ လူကေတာ့ ေမြးက ေသအထိ မေျပာင္းလဲဘူး။ သည္လို ျဖစ္ေပမယ့္ သတၱ၀ါ နဲ ့ လူကိုကြဲေအာင္ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ ရုပ္ရွင္ေတြဟာ အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိေနေပမယ့္ မေျပာင္းလြဲတဲ့ ပိတ္ကားနဲ ့ ခြဲျခား မသိႏိုင္သလိုပဲ။
အျဖစ္အပ်က္ အေျပာင္းအလြဲေတြ ရွိတဲ့ သတၱ၀ါကို ေလာကေခၚရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲသည္ သတၱ၀ါရဲ ့တည္ရာလူကို ေလာကေခၚတယ္လုိ ့ပဲ နားလည္ ေနၾကတယ္။ လူကို ေလာကလို ့ သံုးႏႈန္း ရတာဟာ မုကၥ်မဟုတ္ဘဲ ဌာႏ်ဴပစာပဲ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဌာႏ်ဴပစာ စကားမွန္းလည္း မသိျဖစ္ၾကတယ္။
သည္သတၱ၀ါ ေလာကဟာ လူေပၚမွာ ျဖစ္တဲ့အရာပဲ ျဖစ္ေတာ့ လူေသၿပီးေနာင္ ျဖစ္နဲ ့ မျဖစ္၊ တခ်ဳိ ့ျဖစ္ - တခ်ဳိ ့မျဖစ္၊ ျဖစ္တာလည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္း မဟုတ္ … … ဘာလဲ? ေမးတာ အတြက္ ေျဖစရာ စကား မရွိတာပဲ။
ၿပီးေတာ့ သည္သတၱ ေလာကဟာ အရွိ - မရွိနဲ ့ အဆံုးရွိ - အဆံုးမဲ့ ဘာလဲ? အေမးအတြက္လည္း သတၱေလာက မသိသူအတြက္ အေျဖထြက္စရာ စကားလည္း မရွိတာပဲေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြေျပာလည္း အလကား စကားပဲ ျဖစ္မွာ ျဖစ္လုိ ့ ဗုဒၶ ဘုရားက ေျပာဆုိဖို ့ လက္ေရွာင္ခဲ့တာပဲ။
ဘ၀ အမွန္ကို မသိသူ ရဟန္းက ဘ၀ၿငိမ္းၿပီးသူ ရဟန္းကို အရွင္ဘုရားက ဘ၀ၿငိမ္းၿပီးၿပီလား ? လို ့ ေမးေတာ့ ၿပီးၿပီလို ့ ေျဖရင္ ပ်က္ရယ္ အျပဳခံရမွာပဲ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေမးသူက ဘ၀ အမွန္ကို မသိဘဲ လူ ့အျဖစ္ကိုသာ ဘ၀လို ့ သိသူျဖစ္လုိ ့ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေမး ခံရသူဟာ ေျဖမေကာင္း၊ မေျဖမေကာင္းပဲ။ သည္ေတာ့ ေျဖပါတယ္။ အရွင္ွ ဘ၀ကို မသိဘဲလို ့ပဲ။ သည္လုိဆိုေတာ့ ထပ္ေမးပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္က ကံေတြ ကုန္ၿပီလားလို ့ေပါ့။ ဒါလည္း အရွင္မွ ကံမသိဘဲ လို ့ပဲ ေျပာရတယ္။ သူမသိတာကို အေျခခံၿပီး ေမးလာတာေတြ အတြက္ကေတာ့ သည္လုိပဲ ေျဖရမွာပဲ။
*၁ သံဃ = တပည့္ သာ၀က၏ အဖြဲ ့အစည္း၊ ပါတီ (Party, commune, etc; )
( လိုက္နာရန္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ စည္းကမ္းတက် ဖြဲ ့စည္းထားသည္)
*၂ ဂိုဏ္း = ဂဏ = အစု အဖြဲ ့
No comments:
Post a Comment