ဆရာဆိုတာ ဘုရားသားေတာ္ေတြျဖစ္တဲသံဃာကိုေျပာတာပါ။
ဒကာဆိုတာက လူပုဂၢိဳလ္ေတြကိုဆိုလိုပါတယ္။
ဆရာက တရားရွာသူေတြျဖစ္တယ္။
တရားရွာရမွာလည္း အစားမစားပဲရွာလို႕မရပါ။
ဒါေၾကာင့္အစားဟာလိုအပ္ပါတယ္။
ဒကာက အစားရွာသူေတြျဖစ္တယ္။
အစားရွာရမွာလည္း တရားနဲ႕ကင္းလို႕မရပါ။
ဒါေၾကာင့္တရားဟာလိုအပ္ပါတယ္။
အစားနဲ႕တရားဟာ မွ်တဖုိ႕လိုအပ္ပါတယ္။
ဘာကိုဘဲရွာရွာ နိဗၺာန္ရရာ ရေၾကာင္းအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ဒကာအေနနဲ႕က ဒီဘုန္းႀကီးဟာ တရားေဟာေကာင္းလို႕၊
နာမည္ႀကီးလို႕၊ဘြဲ႕ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးရလို႕
ေမ်ာ္ျမင္ၿပီးခ်ဥ္းကပ္၊ဆက္ဆံတာမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ဒီလိုပဲ
ဆရာအေနနဲ႕လည္း ဒီတကာက လွဴႏိုင္တမ္းႏိုင္လို႕၊
ခ်မ္းသာလြန္းလို႕၊ အာဏာရွိလို႕၊
ေမ်ာ္ျမင္ၿပီးခ်ဥ္းကပ္၊ဆက္ဆံတာမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ဒကာက အစားေပး၊ တရားယူ။
ဆရာက တရားေပး၊အစားယူ။
တစ္ဖက္ဖက္ကေပးေနရမယ္။
မေပးဘဲယူရင္ အလကားယူတာပဲ။
အလကားယူရင္ အလကားလူပဲ။
ဆရာဆိုရင္လည္း အလကားသံဃာပဲ။
သံုးစြဲတဲ့ပစၥည္းတိုင္းမွာ တန္ဖိုးတစ္ခုရွိၿပီးသားျဖစ္တယ္။
တန္ဖိုးေပးၿပီးသံုးစြဲမွ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူျဖစ္မယ္။
ဘာတန္ဖိုးလဲ။
ဒကာက အစားလွဴၿပီး တရားယူရမယ္။
ဆရာက အစားယူၿပီး တရားလွဴရမယ္။
ဒါမွ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တန္ဖိုးရွိသူျဖစ္ၾကမယ္။
ဒါဟာတြန္းအားျဖစ္တယ္လို႕ ဘုရားေဟာခဲ့ပါတယ္။
(ဓမၼေဘရီ အရွင္ဝီရိယ-ေတာင္စြန္း)
++++++++++++++++++
No comments:
Post a Comment